Kuzeyin Kralı; SAMSUNSPOR

Mustafa Kemal ATATÜRK'ün Samsun şehrine ayak bastığını simgeleyen 4 tane heykeli vardır at üstünde askeri üniforması ile. Bunlardan üç tanesi duran, yürüyen ve koşan at. Dördüncüsü ise en IKONIK olandır; şahlanmış bir at üzerinde bir komutan ....

Türkiye Cumhuriyetini anlatırlar, her ne kadar heykeller ile bir türlü aramız iyi olmasa da halk olarak ...

Samsunspor da aslında bu IKONIK duruşu simgeleyen bir futbol kulübümüz. Ha keza bu dört zamanlı heykel
gibi....

1983 sezonun son maçıydı dramatik bir sonun ilki Samsunspor adına. Mersin I.Y deplasmanında Memik'in attığı son dakika golü her iki takımı elele 2. lig yolunu tutturmustu . Başta henüz 20 yaşında bile olmayan Tanju Çolak ve arkadaşları icin acı dolu bir son olsa da yeniden başlangıç lazımdı.

Ertesi yıl yenilenmiş, tecrübeli ve yıldız adayları ile güçlenmiş Samsunspor daha güçlü döndü bugünün adıyla Süper Lig'e. Hemde ne dönüş...tam 3 yıl boyunca şampiyonluğa oynadılar .Trabzonspor'dan sonra Anadolu devrimini yapmaya ramak kalmışlardı Kralları Tanju Çolak önderliğinde . Ancak kader ağlarını tekrar örmeye başlamıştı yine. Krallarını Galatasaray'a kaptirmislardi bir çuval milyon liralara. Fakat Kralları olmayan ordular nasıl olursa öyle oldular 1989 yılı Ocak ayındaki dramatik trafik kazasına kadar. 

Kralları yoktu ama komutanları vardı sahada. Muzaffer Badaloglu, Kıbrıs kökenli Mete Adanır ve Sırp Tomic gibi. Ama onları da trafik kazasında kaybedince ikinci dramları daha da vahim olmuştu Samsunspor ve Samsun halkı için. Artık geriye doğru gidiş başlamıştı maalesef. Hem de durdurulmaz bir inişti paraşüt misali. Aradan geçen 20 sene düşe kalka devam ettiği Süper Lig'e 2011 yılında veda ettiler. Öyle ki yukarı çıkmaya dermanlari kalmadığı gibi tutunacak dalları da yok olmuştu silsile yıllarda...

Tüm sporseverler gibi Samsun halkı 2. Lig'e gerileyen bu takımları için bir çok Anadolu takımının başına gelen yok olma korkusu yaşamadı değillerdi... Çünkü mecalleri kalmamıştı. Ancak menfur kaza sonucunda ömrünü tekerlekli sandalyede geçirmesine rağmen Samasunspor sevdası ile son nefesini veren EMİN KAR kaptanlari gibi isimsiz kahramanlar vardı.

Tekerlekli sandalyedeki bir kahraman bir kulübü ayakta tutabiliyordu. Kendisi ayağa kalkamadı da... Yeter artık böyle kalmamalıyız diyebiliyordu son nefesine kadar...

Evet... Samsunspor böyle kalmamalıydı. O topraklar Cumhuriyetin kuruluşuna ilk tohumları atılan yerdi. ATAMIZIN emaneti sayılırdı Samsun şehri. Lâyık olduğu yere gelmeliydi. Başta Başkan Yüksel Yıldırım  ve Altınordu mucizesinin gizli kahramanı Hüseyin Eroğlu ile önce yürüdüler, sonra koştular bu sene.

Sadece ayağa kalkıp koşmakla kalmadılar; Mustafa Kemal Atatürk"ümüzün atını şahlandirdigi gibi dört nala Süper Lig'e sürdüler . Büyük camia olmak belki de böyle bir şeydi....

IKONIK şehir olmak da...

Umarım bu şahlanış yeniden yükselişin ayak sesleri olur Samsun şehri ve halkı için. Ha keza çok ders almışlardır geçen bu 11 sene zarfında. Ki bir daha böyle vahim günlere maruz kalmazlar. 

Sisteme güvenirler, istikrardan ödün vermezler, hocalarına geç kalınan süper ligde görevini ifasi için destek olup
güvenirlerse her şey çok daha güzel olur.

Samsunspor ve şehir halkı ile cefakar taraftarını tebrik ederim. Muhteşem stadyumlarında nice zaferlere koşarlar Kuzeyin Kralları.

Rahat uyuyun Muzaffer Kaptan, Emin Kaptan, Kıvırcık Mete, emektar Nuri Asan!!! 

Emanetiniz artık emin ellerde layık olduğu yerde.

Cumhuriyetimizin 100. Yılında armasında ATATÜRK, bayrağında kırmızı olan Samsunspor'suz değersiz
kalırdı Türkiye Süper Ligi...

Hoşgeldin Samsunspor...