Macaristan'ın Ferencvaros takımına giden Mehdi Boudjemaa deprem sırasında yaşadıklarını ve daha sonra olanları anlattı.
* Sorun değil, sağlığım ve ailem iyi. Yaşamanın çok zor zamanlar olduğunu sizden saklamıyorum. Özellikle 4-5 gün sonra, takım arkadaşım (Christian Atsu), sportif direktörüm (Taner Savut) gibi bazı insanların ve ayrıca orada kendi kendime edindiğim diğer tanıdık ve arkadaşlarımın öldüğünü öğrenmeye başladığımızda farkına vardım. . Tanrıya şükür annem ve ben kurtulduk.
* Önceki gün evimizde Kasımpaşa'ya karşı oynadık ve kazandık (merhum Christian Atsu'nun golüyle 1-0). Karşılaşmadan sonra eve gelmiştim ve sabah 4 gibi sallanmaya başladı. Orada bulunan annem beni uyandırdı. Evden çıkmayı başardık. Ev çoktan çökmeye başlamıştı ve ardından gelen sarsıntılarla daha da kötüleşti. Arkasında daha güvenli olduğu için hepimiz kulübün eğitim merkezinde toplandık. Sonunda gelen bir otobüsle, ardından cumhurbaşkanının özel uçağıyla tahliye edebildik. Yine de yollar kapalı olduğu için iki gün arabaların içinde yattık.
* İlk başta futbolu düşünmediğimiz doğru ama 5-6 gün sonra tekrar oynama isteği ve ihtiyacı hissedildi. Aynı zamanda Hatayspor ligden çekildiğini açıkladı. Türkiye federasyonu sezonu bitirmek için beş aylığına kiralanabileceğimizi söyledi. Daha sonra transfer pazarları açık olan kulüplerden (ABD, Türkiye, Rusya, Çin…) birçok teklif aldım. Yolum yeniden Ferencvaros'a düştü.
* Öncelikle orası Müslüman bir ülke olduğu için kendimi çok iyi hissettim. Bu benim için önemliydi çünkü orada gelişebildim. Bunun yanı sıra belli bir rahatlık yaşadım. Hava güzeldi, orada hayat pahalı değildi. Her şeyden önce insanlar çok hoş ve misafirperverdi. Bu da tam bir aile kulübü olan Hatayspor'da son buldu. Bu kulübün gelişmesinde emeği geçen tüm teknik direktörlere, takım arkadaşlarıma, teknik ekibe, taraftarlara ve tüm insanlara, futbol kariyerimin gelişmesinde büyük rol oynayan oyunculara gerçekten teşekkür etmek istiyorum.
* Hatay halkı ve destekçileri her zaman kalbimde olacak. Onlar gerçek tutkunlar, sadece bunun için yaşıyorlar, statlar dolu ve atmosfer muhteşem. Orada tekrar oynayabilir miyim? Aklımın bir köşesinde kalan bir ihtimal, başka fırsatlar doğsa bile... Kesin olan şu ki, oraya futbol oynamak için gitmezsem, bir gün bile olsa geri geleceğim.