Testi kırılmadan

Gelin biz bildiğimiz yolda yalnız yürüyelim.

Televizyonda onbinlerce liralar karşılığı yorum yapan büyüklerimizin değinmediği bir konuya değinelim:

Beşiktaş, galibiyetleri seriye bağladı.

Harika.

Peki ya oyun?

İşte o her maç geriye gidiyor. Yani Avcı, galibiyet alabilmek için yaptığı taktiksel ve sistemsel değişiklikleri, maç kazandıkça yavaş yavaş eskiye döndürüyor. Neredeyse yaz kampında ısrar ettiği sinir bozucu ütopyasına dönmek üzere.

Her takıma karşı bir oyunumuz olacak felsefesini savunuyor. Bu yüzden de gerek dizilişi, gerekse oyun sistemini maçtan maça değiştirdiğini söylüyor. Kendi içinde mantıklı görünmesine rağmen hoca hata ediyor.

Oyunuyla liglerini domine etmiş takımlara baktığımızda hiçbirinin rakibe göre aksiyon almadığını görürüz. Ne zamanındaki Barça, ne günümüzdeki Liverpool (arada santrforsuzluk saçmalamalarını göz ardı ediyoruz), ne zamanının Galatasaray'ı, ne de dünya 3.sü olan milli takım... Hiçbiri rakibe göre oynayayım moduna girmedi. Ezberledikleri oyunu uygulayıp, rakibin kendilerini dert etmesini sağladılar.

Hâl böyleyken gelişine çok sevindiğim Avcı, hem sezon başındaki sisteme yaklaşarak ateşle oynuyor hem de her maça başka prensipler dayatarak, takımın birlikte hareket etme, oyun ezberleyebilme refleksine ket vuruyor.

Del Bosque dönemini hatırlayın lütfen. Lige kabus gibi başlanmış, üst üste mağlubiyetlerden sonra Del Bosque sistemini geçici olarak(!) değiştirmiş ve ardı ardına galibiyetler gelmişti; ta ki Del Bosque bildiğini okumaya dönene kadar! Sonrası malum; motor iki kez tekleyip, olmadık bir Türkiye Kupası maçında stop etmişti...

Beşiktaş benim herşeyim... Başkaları şampiyonluk geyikleri yaparken, bu korkularımı ve kuşkularımı becerebildiğim, okunabildiğim kadar dile getirmek boynumun borcu.

Dileyelim ki tarih tekerrür etmesin, testi kırılmadan Abdullah Avcı doğrulara vazgeçmemek üzere dönsün.

Sevgiyle...